W oddali...

Tak nagle w moim sercu wszystko się otworzyło,
A na myśl o Nim – tak smutno zrobiło...
On potrafił swym jednym uśmiechem,
Zapanować nad złości szybszym oddechem.
Przy nim miałam wiele marzeń,
I ogrom cudownych zdarzeń...
Gdy tylko był blisko,
Czułam, że wokół nie istnieje wszystko...
To właśnie On, nauczył mnie miłością żyć,
A w sercu – ciepłych uczuć – nigdy nie kryć.
Pomiędzy moimi myślami,
Wymienialiśmy się cudownymi szeptami...
Jednak ten nieubłagalny czas,
Miał za zadanie – rozdzielić nas...
Tak nagle wszystko, co się liczyło,
W koszmar się zamieniło...
Wśród okruchów życia zostawiłam swe pragnienia,
A na cmentarzu nadziei – zakopałam swe marzenia.
Wszystko wokół popadło w mroki...
A w mojej duszy i sercu – nastał smutek głęboki.
I mimo to...że jesteśmy w oddali...
Proszę Boga, byśmy się jeszcze kiedyś spotkali...

autor

aniołek..:)

Dodano: 2007-10-07 09:46:30

Ten wiersz przeczytano 486 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie