Oddana
Myślami w poziomkach
Widzę Twą zieleń mokrą
Rosą naga stąpam
Po rozsianej przepaści mgle
Wyciągnij po mnie
Swój żywioł soczysty
Okryj światem
Mą duszę cielesną
Twym wzrokiem zamarłą
I będę już zawsze
Jeśli tylko chcesz Twoim
Życiem nieziemskim
Na zawsze dam Tobie
To co ja dać mogę tylko
Ja dać Tobie
Podzielę każdą kroplę
I każdy mój oddech
Dam Tobie, bo Jesteś
Moją nocą za dnia
Na niebie zmąconych
Chmur jasnych chwil.
Tak mało mi trzeba
By nieśmiałą być
W Tobie kroczyć słowem
Wilgotnych nie-myśli pożądania.
I nadal będę Cię zrywać
We śnie z utratą tchu
Ciepło sączyc Twój zapach
Nadchodzących dotyków
Twych objawień.
i nie będzie za pózno.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.