W oddechu wspomnień, płomyk...

Złoty płomień świecy


Płomień, złoty płomień świecy
zapalonej nocą, tworzy krąg świetlisty
Wokół pustka ..... cisza, ta niesłyszalna
Wracają wspomnienia, moja dusza się otwiera

W oddechu wspomnień, płomyk lekko drga
to tęsknoty, to marzenia, to stara i nowa droga
Droga która szedłem w mrok, dziś jasna żwirowa
droga którą pragnę iść, na niej miłości i życie od nowa

W płomieniu topie tęskny wzrok, uciekam do przyszłości
zostawiam dziś stare, czynie nowy krok ku jasność
Jasność płomyka, jego kolor zloty, wyznaczy mi...
wyznaczy, wyznaczy drogę do piękności

W tym pięknie pławić ręce będę swe , po łokcie
Chce znaleźć nie szczęścia łut, lecz miłości po krocie
Powiedz mi płomyku zlotem malowany
spełnia się me marzenia, tęsknoty w sercu chciane

Płomyk oddechem moim karmiony, chyli go w ukłony
Kłania się płomyk na znak zgody ze zostanie spełniony
Ileż ciepła daje mały płomyk świecy, ile pastelowej jasności
Można przy nim w ciszy marzyć, pragnąć, kochać bez litości

W tej ciszy z samotnym płomykiem przed oczyma
Widzę siebie, widzę, matkę, siostrę, ojczyma
Widzę tych których kocham i kochałem, dziś w zaświatach
Widzę w płomieniu moja żwirowa drogę, idę nią na koniec świata..


Autor:knipser
Bolesław Zaja
http://www.slonzok.mojezdjecia.net/blog/

* w miłości mały płomień łunę czyni

autor

slonzok

Napisany: 2021-01-19 Dodano: 2021-01-19 01:51:34

Ten wiersz przeczytano 467 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie