Odejdę na słowikach

Otulił mnie dziś rano śpiew słowika
Nie odnalazłam też twojego ramienia.
Twoje ciało o poranku zawsze znika
Byle tylko zaspokoić ukryte pragnienia.

Słyszałam, jak ktoś kiedyś mówił o miłości
Że to do końca życia, aż trwa do śmierci.
Błądzenie po ślepych ścieżkach bólu i radości
I tulenie dzieciąt ssących matczyne piersi.

Czymże była dla nas ta noc ponętna?
Skupiona tylko na podniecenia okrzykach.
Rozkosz jest pod każdym względem mętna
Samotna jak palec odejdę na słowikach.

Pozbawiona miłości...

autor

Panna N

Napisany: 2008-03-04 Dodano: 2008-03-04 15:25:18

Ten wiersz przeczytano 409 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie