Odpowiedź Hamletowi
Ty wiesz, że każdy musi przecie
Do końca drogę swoją przebyć
I na pytanie twe Hamlecie
Poprawna jest odpowiedź „Nie być”.
Wszyscy zmierzamy przecież w niebyt.
Co się zrodziło, to umiera,
Więc „Nie być”. Lecz daj Boże, żeby
To było kiedyś, a nie teraz.
To nie to, że się ludzie boją.
Nie ma w nas lęku przed Nieznanem...
Chcemy wypełnić treścią swoją
Chwile przez Boga darowane.
Bywają w życiu i udręki.
W ciężkiej opresji, czy chorobie,
Aby zakończyć swoje męki
Człowiek odbiera życie sobie.
Cóż... Takie prawo jest człowieka.
Bóg dał nam przecież wolną wolę,
Lecz tchórzem jest ten, co ucieka,
Nie ten, co trwa na tym padole.
Więc „Być” – na razie. Póki dała
Opatrzność nam korzystać z życia,
Bo tego bycia - chwila mała,
Po niej miliardy lat niebycia.
Komentarze (17)
To be, or not to be
I powiem Ci, Jastrzu - mam coraz większą ochotę - "nie
być"...
Dobranoc.
zaznaczyć tutaj 'se' pozwolę
że "bycie" jest na "łez padole"
"nie byt": /Hamleta bardzo dotknie/
"weselną ucztą" - więc odwrotnie
lecz aby 'enter' przywdziać trzeba
szatę godową - wielkie nieba (!)
tak tylko ... trzeba - dobrodzieju -
oliwy zapas w lampie dziejów
czy to na pewno dobra wróżba...
Gdzie jest "Pan Młody"?
... wciąż się spóźnia.