Odpycham od siebie to co złe

Odpycham i zrzucam z siebie czyny niewykonane
Odpycham i zrzucam z siebie wszystkie nieudane
jedno po drugim, do skutku
nasłuchując ich głośnego nieprzyjemnego upadku

Zapomnieć chcę dzieciństwo - wojna morzyła głodem
Zrzucam z siebie tamte lata zmarnowane chłodem
Te gdzie biedy było pod dostatkiem, czerwonym "wrzątkiem"
Zagubiony na własnej rodzimej ziemi śląskiej

Powinien żem się spieszyć i zrzucać
balasty życia, złych wspomnień wątki
Uzbierało się w mym życiu wiele tego
Boje się by nie przerosło mnie samego

Zrzucam a zarazem srogo i bacznie pilnuję
by zabrać jeszcze z życia, to co miłuję
A miłuję przyjaźń i czułe wspomnienia
Ponad wszystko, tęsknoty i namiętności
Po prostu pragnę trwać w miłości

Szukać uciech życia , bez celu, by zagłuszyć ból i smutek
to łatwo przychodzi, narasta, nie odchodzi
To smutny okres w życiu człowieka
że od piękna , ku wspomnieniom w słabość ucieka

Ile piękna w sobie człowiek ma, gdy do miłości i piękna gna.
Są w życiu chwilę ze szukać należy bez względu na wiek,
szukać piękna , miłości, przyjaźni nie odpoczywać ani chwili.
Ja to czynie, chwaląc się wam moi mili.

-okres kiedy Śląsk nazywał się Stalin ogród -brr

Autor:slonzok ?knipser
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2012-07-19 Dodano: 2012-07-20 09:20:03

Ten wiersz przeczytano 450 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie