ofiaruję ci

do e**

ofiaruję ci
mój egoizm,
wyssany z mlekiem życia
i bóg wie jeszcze z czego,
moje biologiczne kołatania serca,
o których wiem tyle,
co o swoim ojcu,
więc przesadnie mało,
i jeszcze kawałek,
drobny zaledwie wycinek
manii prześladowczej,
bo prędzej, czy później
musisz poznać moją rodzoną siostrę
(ach, przecież was sobie jeszcze nie przedstawiłem!).

ofiaruję ci codzienne sprawozdania z myśli,
jeśli tylko ściszysz wtedy na chwilę telewizor
i odłożysz nie umute naczynia na później,
ofiaruję ci pomiętą kartkę z kolejnym epigońskim,
czy też grafomańskim wierszem (na znak
mojej naśladowczej obecności, bo przecież już wielu
mięło kartki, siedząc potulnie przy biurku w swojej jaskini),
ofiaruję ci nawet swój język i ślinę (umyję zęby special for you),
i pot, i brud za paznokciami, i wydęty, pełen nieczystości brzuch,
i nawet te twoje ulubione, bo pozamiatane podłogi,
i pościerane kurze,
i pełne zdania bez przekleństw,
i "tuli-tuli" całymi godzinami z przystankiem na zęby-usta-język,
i miłość jak za najlepszych, bo pierwotnych naszych czasów,
jak z najlepszych hollywoodzkich filmów,
jak z marzeń małej dziewczynki,
i zrozumienie,
i swoje kulawe życie, i nawet całość tego, co pomiędzy nim, a resztą;
i i,
ii -

tylko proszę, pozwól mi, od czasu do czasu,
BYĆ
PATENTOWANYM
IDIOTĄ

autor

Maciej Dobrzański

Dodano: 2007-09-14 14:06:55

Ten wiersz przeczytano 1023 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie