Ogarnięcie siebie
Zbieram wszystkie swoje siły
Wszystkie cienie, wiatru błyski
Żeby skóra przodków zalśniła
Żeby sfinks i feniks i szczęście
wyciągnęły rękę moją
po cudzą..
Wojownik szykuje się do boju
Żeglarz w rejs
Małżeństwo do opieki nad niemowlęciem
Rybak wiąże -
Mnóstwo narzędzi
Przedłużenie ciała
Rażący piorun
Linka na ptaki i światy
Na świat
Tarcza, miecz, piszczałka wabik
i strzała życia
Ciało ma jaszczurki - pomiędzy tamtą
za którą szalałem,
a tamtą zasadniczą,
co za mną szalała chyba
Pogubione włosy, skóra, czasy
zagrają żywą odę do lgnięcia
Potem możemy opaść na dno,
stare zapomniane dno..
autor
Senograsta
Dodano: 2023-11-24 07:36:47
Ten wiersz przeczytano 726 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
Krystek dziekuję.
sturecki dziekuje. po prosyu chciałbym być
majsterkowiczem wiekszym. o tym jest ten wiersz :-)
ale stare zapomniane dno to nie starość Anno2
no. prawda. anno2 .a to źle. wykopaliska pokazuja ze
neandertalczycy dbali o starszych ludzi. a teraz my
osiagamh wielkie owoce postepu i ich opuszczamu. nie
wszyscy. nie ma co generalizować
Często tak jest- starzy ludzie, schorowani stają się
niepotrzebni.
Z całego serca życzę spełniania oczekiwań. Niech każdy
dzień będzie lepszy od poprzedniego. Ślę moc
serdeczności i pogody ducha:)
Czytanie tego wiersza wywołało silne wrażenia związane
z determinacją, różnorodnością życia i odnalezieniem
równowagi między różnymi aspektami egzystencji, co
jest sztuką nie lada.
(+)