*****

Widziałem jak anioł z krzykiem się zerwał
z płonącego uciekł drzewa
pewnie się bał, że żagiew opali mu skrzydła
nie bądź taki lękliwy mój aniele bladolicy
ja ciebie ocalę!

Chwaląc biel piór twoich pawią
lekkość motylą i wysmukłość wspaniałą.
mówię: jakże ja kocham tę postać cherlawą
co w zamyśle poety tworzy uduchowione stany
od uniesień me serce się gubi wezbrane

Bądź w mej żądzy i nieposkromnionej chuci
rajem pieszczot, co rozpina burzę wspaniałą
jak owoc zerwany wprost z tropików
bądź najsłodszą obietnicą, miodny klejnocie
chcę tobie pisać peany

Nim odejdziesz, odlecisz w nieznane
mogę raz spojrzeć w twoje zmącone źrenice?
twoje oczy spłoszone jak dwa dzikie oceany
oczy zagniewane gradową chmurą
zali cię już nigdy nie zobaczę?

autor

kszak

Napisany: 2023-11-25 Dodano: 2023-11-25 09:14:52

Ten wiersz przeczytano 437 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie