W ogniu

Chcę milczeć kiedy płoniesz, mówić kiedy sił zabraknie.
Chcę trzymać zapalniczkę, aby spłonął każdy papier.
Słowa chcę obrócić w popiół, ukraść im resztki powietrza.
Trafią głęboko do grobu, nie pozwolę ci ich zebrać.

Wszystkie zdjęcia przeciąć w pół, bo będzie nam zbyt ciężko.
Jednak los gdy łączy dwóch pozostawia wspólną przeszłość.
Wspomnienia wzniosą góry, których szczytem będziesz ty.
Nie zasłonią ciebie chmury, nie ogłuszy żaden krzyk.

Ból choć bije w wielki dzwon to nauczył mnie jak przetrwać,
kiedy twarz zalewa sztorm, a żal pozostawia niesmak.
Nie zobaczysz moich łez, jestem skałą pośród cieni,
której twardość mija kres, gdy oddaję kogoś Śmierci.

Pragniesz wiedzieć o czym myślę, przestań myśleć, to już koniec.
Bóg miał wizję w swym umyśle, jest początek, potem ogień.
Brak już wpływu na swą wartość, bo przerwane są już więzi.
Milion chwil, nastała słabość, odrodzimy się silniejsi...

autor

niepoprawny_romantyk

Napisany: 2013-10-20 Dodano: 2013-10-20 04:09:43

Ten wiersz przeczytano 1124 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie