ononamy

Samotny jest człowiek,
gdy miejsc jego nikt nie dogląda,
gdy nikt suchych liści nie zgrabi z poletka,
tak wtedy szuka kogoś kto choćby zerknie z daleka
kiedy swoją rolę szaleńca gra - solo,
kiedy już otoczenie domowych zwierząt
nie wystarcza...
gdy o poranku śniadanie z garści łez
z dodatkiem niezbyt smacznej przyprawy z melancholii,

krok po kroku zbliża się chwila za chwilą,
i z tą smutną towarzyszką zasiądzie do kolacji,
potem ze starym samotnikiem - snem padnie zmęczony,
zmęczony czuwaniem...
czekając na kolejny taniec obloków
wydzierających się z porannej mgły,
a serce wciąż stoi na przystanku, zmoknięte...
czeka... wie że zbliża się ten jeden,
upragniony zaprzęg
zjednoczony pod dwoma biegunami:
On i Ona... My...

autor

Bielan

Dodano: 2006-10-20 18:38:21

Ten wiersz przeczytano 480 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie