opieram tors na...

opieram tors na barierce
zmarzły mi stopy
już nie czuje sopli łamanych pośladkami

I ten wstrętny beton

ciepło wypływa
niczym ulatująca dusza

ktoś staje
krzyk

a mogło zaświecić dla mnie
pokochałbym każdą milimetrową częścią
niedoskonałość komórek

pokrywać każdy dzień uśmiechem
dumę jednorodną popijać mlekiem
odnaleźć spokój

leże
mam ochotę zrobić jeszcze orła
ale utraciłem kompatybilność

zimno
kurewsko zimno

obol uwiera w ustach
a ja wgniatam ostatnie myśli
małżowina głuchnie

grupka ludzi i on












martwy poranek

autor

*Matijas*

Napisany: 2007-11-30 Dodano: 2007-11-30 07:03:29

Ten wiersz przeczytano 439 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie