Orzeł

Niezaprzeczalnie jest królem przestworzy,
Bo w nich żywot pędzi polski biały orzeł.
Został przed wiekami obrany na godło,
Pod jego skrzydłami różnie nam się wiodło.

Orzeł swego ludu nigdy nie zawodził,
Duch dobry od zawsze tkwi w naszym narodzie.
Nawet, gdy kraj cały popadał w niewolę.
Dzielnie cierpiał z krajem i znosił niedolę.

Jego protoplaści Tatry zamieszkują,
W niedostępnych turniach domy swe budują,
W ukrytych załomach mają swoje gniazda,
Na które baczenie ma wybrana gwiazda.

Orlętom z polowań pokarm do gniazd znoszą,
Po ich nakarmieniu w przestworza się wznoszą,
Gdy osiągną pułap ponad gór szczytami,
Mogą jak szybowce krążąć godzinami.

Lecz największe święto ma orla rodzina.
Gdy orlę swój pierwszy wylot rozpoczyna,
Od tej pory wspólnie będą zwiedzać góry,
A loty wysoko przeniosą nad chmury.

autor

jarmolstan

Dodano: 2009-03-30 09:23:36

Ten wiersz przeczytano 6646 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie