Orzeszek - 7

- Właśnie mam zamiar zjeść kolację. I nie będę jadła sama, skoro już mam towarzystwo. Proszę, pomóż nakryć do stołu. Ostatnio poszło nam bardzo sprawnie - stwierdziłam. - Ja tymczasem podgrzeję gulasz, bo nic innego nie mam. Lubisz gulasz?
- Tak - odpowiedział cichutko i nerwowo przełknął ślinę.
- To myj ręce. Łazienka jest po lewej stronie - wskazałam świeżo wyremontowane pomieszczenie na końcu korytarzyka.
- Jak podoba się tobie nowy kolor kuchni? - byłam ciekawa reakcji chłopca.
- No taki - eee, troche dziwny - ani niebieski, ani zielony.
- Morski - wyjasniłam. Widziałeś morze?
Nigdy nie bylem nad morzem. Jak była wycieczka klasowa, to mama nie miała pieniędzy.
- Kiedy pojedziesz w przyszłości, to mi powiesz, czy morska woda ma taki sam odcień - powiedziałam, nie odrywając oczu od gulaszu, który mieszałam dużą drewnianą łyżką. Po chwili smakowity zapach rozniósł się po całej kuchni.
Chłopiec wrócił z łazienki. Miał mokrą grzywkę. Świadczyło to o tym, że umył nie tylko ręce, ale i twarz. Na policzkach miał rumieńce. Teraz wyglądał na zawstydzonego. Gdy usiadł przy stole, nie był już tym hardym chłopakiem, który siedział w hamaku. W oczach miał łzy.
- Ja panią okradłem, a pani jest dla mnie taka dobra. Daje mi jeść, siano i w ogóle - wyjąkał. - Potrzebowałem pieniędzy na lekarstwo dla Malwinki. W naszym domu jest wilgoć, więc siostra choruje - tłumaczył chłopiec. - Ale kiedy skończę szkołę, to zamieszkamy u starszej pani, od której dostałem Gajkę. Będziemy jej pomagać - zakończył z przekonaniem.
- Bardzo dobry pomysł. Jednak, żeby szybko skończyć szkołę, nie możesz pozostać w klasie na drugi rok.
- Skąd pani o tym wie? - przerwał mi zapalczywie. - Śledziła mnie pani, czy co?
- Wystarczyła karteczka, którą zostawiłeś. Nie potrafisz postawić kropki we właściwym miejscu. Napisałeś wszystkie zdania jednym ciągiem.
Chłopiec roześmiał się.
- To wcale nie jest takie śmieszne. Przydałoby się popracować nad pisownią - zauważyłam.
- Wiem. - Chłopiec zwiesił głowę. - Ale nie potrafię!
- Mam kilka odpowiednich książek. I, jak pewnie zauważyłeś, pracuję w domu. Mogę więc poświęcić nowemu przyjacielowi trochę czasu - powiedziałam. Patrzyłam chłopcu prosto w oczy. Nie spuścił wzroku.
- Naprawdę? To znaczy, naprawdę mogę zostać pani przyjacielem? Po tym, co zrobiłem? - dziwił się.

autor

szadunka

Napisany: 2022-08-02 Dodano: 2022-08-02 17:06:20

Ten wiersz przeczytano 1581 razy

Oddanych głosów: 26

Rodzaj Wolny Klimat Ciepły Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie