Osioł w lwiej skórze

z Lafontaine'a

Myśliwy, co wśród grubego zwierza
Swą straszną strzelbą postrach wciąż siał
Zaniósł lwią skórę raz do kuśnierza,
Bo cóż z lwią skórą robić on miał?

W pobliżu mieszkał zaś (wraz z człowiekiem)
Osioł, co marzył, by się go bać.
Lecz kto się boi osła, gdy z mlekiem
Na rynek ciągnie co piątek kadź?

Zobaczył osioł: Wisi lwia skórka.
Więc ryknął głośno „To jest mój czas!”
Skradł kuśnierzowi futro z podwórka
No i po chwili w to futro wlazł.

Wyszedł na spacer dumny, szczęśliwy,
A nikt się nie bał go. Co za pech!
Bo ośle ucho wyszło spod grzywy
I zamiast strachu – budził wkrąg śmiech.

I dzisiaj w rządzie (tak mi się zdaje)
Niejeden ważny ma minę lwa,
Ale, cholera, zawsze wystaje
Tu ośle ucho, tam nawet dwa...

autor

jastrz

Napisany: 2022-07-20 Dodano: 2022-07-21 00:13:21

Ten wiersz przeczytano 1338 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Bajka Klimat Ironiczny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie