Osobisty, wyrzuty mego serca

pozostań blizno na zawsze

Ziarna szczęścia swego jestem mordercą,
zabiłem je, przez to, że kocham,
przecież trudno odmówić wiedząc...

Szczęście kochane połową jedności,
jest gorsze od śmierci.
Boli mnie ciemiężę wyboru losu,
me serce człowiecze krwawi.
Krwawi - śpiewają chóry znikąd,
polifonią śpiewają, śpiewają: krwawi...

Ziarna szczęścia swego jestem mordercą,
mi dbać o nie, nie było dane,
przecież trudno żyć wiedząc...

Gdy patrzę w pryzmat mej moralności,
kroją mnie myśli jak...

Mam wyrzut w miejscu mej świadomości,
widzę oczyma już inny świat.
Świat pędzi do przodu, krzycząc tak głośno,
ja płaczę w sercu: trudno mi tak...

Zostałem skażony zabójstwem szczęścia,
powiedzieć nie mogę: tak łącznie z nie,
gdyż nadal kocham umarłe i to, czym żyje.
Mówię morderstwu szczęścia: więcej już n i e!

autor

Aaron Altrus

Napisany: 2005-04-05 Dodano: 2009-03-31 12:14:16

Ten wiersz przeczytano 463 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie