Ostatni
To do Ciebie piszę ten wiersz
Który on z kolej-sam nie wiem
Lecz być może już ostatnim jest
Powstaje w samotności
Której jestem bratem
Znam go – zawsze przewidywalny
I nie proszę o zrozumienie
Ale o wspólne z nim zjednoczenie
Ciemność przenikająca
Kolejne wersy
Dotknęła rzeczywistość
A unoszący się cichutko pył melodii
rwące myśli zagłuszył
aż w pewnej chwili
myślałem ze znalazłem się nad
tym olbrzymem zrzucającym
olbrzymie ilość łez ludzkości
/tworzą się w samotności
płyną w rzece bez końca
pośród twardych skał
i pustych nadziei/
Jest wciąż obok i we mnie
zmusiło do tego mnie wyobrażenie
ze Bóg ze wszystkim odszedł
i tak upadłem- nisko tak
głaz jest wciąż tu
choć trudno nie zauważyć jak
ktoś spokojnie radzi sobie
z kolejnym dniem
Proszę pomóż mi
Poczuć jak
Ptakiem się jest
Jaki wolość
Ma tusz
Jaki do tego prowadzi skrót
Nie chce być już tu
Ja tak bardzo
Dziś kocham
Nie zapomnij ze jestem
Ze zawsze byłem
Tak wiele razy
Udało mi się
Kogoś skrzywdzić- zawieść
Nawet Ciebie
któraś na świat ten
mnie wydała
Zastanawiam się
robiąc nad sobą
tak ciężki samosąd
/czyżbym nie potrafił-
Być nawet dla tych których
Całym swym sercem kocham
Dlaczego krzywdzę a potem uciekam
-a może sam dla siebie
już nie chce nic a być może
Nie jestem wart
bym dalej mógł być tu ?/
Pomóż mi odpowiedzieć
Wymierzyć karę
Pomóż mi zrozumieć
Potrzebuje Cię
Tak bardzo dziś potrzebuje
Kogoś kto zrozumie mnie …
JestemjakiJestem
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.