ostatni bastion

co z tego, że wiersze zakwitły nad rzeką
połacią kaczeńców i niezapominajek,
gdy tylko rybitwa ich piękno hołubi
i wiatr podziwia - samotny grajek

co z tego, że krzyż w ciele brzozy ciosany
oprze się burzom i długo nie pęknie,
gdy tylko księżyc nań zerka czasami,
a żadne kolano już przed nim nie klęknie


bo dym już znad ruin domów się wznosi,
całunem pokrywa wyludniałe miasto,
by niebo zakazić i światu ogłosić,
że padła Nadzieja, jak ostatni bastion..

autor

ash

Napisany: 2007-05-18 Dodano: 2007-05-19 00:01:04

Ten wiersz przeczytano 1017 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie