Ostatni pielgrzym
Miałeś pod stopami świat,
ale uczucia nie można zgromadzić na
zapas.
Zostawiasz popiół - każdy ma inny
zapach,
milczenie przykrywa wędrówkę w czasie.
Sen unieważnia wszystko, lecz nie
zasypiaj.
Popatrz na księżyc w pełni, na śnieg,
który odbija światło. Niech dobry wiatr
przypomni zapach lasu, wiosenne łąki.
Teraz, gdy życie zawisło na cienkiej
przędzy,
za późno myśleć o wzorach na mądrość.
Jest ziemia, nad którą nie zachodzi
słońce
- twarda, potrzebna jak nigdy dotąd.
Możesz tam być, nawet jeśli nie znasz
drogi.
autor
Jutta
Dodano: 2021-02-06 23:31:09
Ten wiersz przeczytano 1002 razy
Oddanych głosów: 16
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (13)
Ładna życiowa refleksja skłaniająca czytelnika do
przemyśleń nad istotą owego życia.
Pozdrawiam.
Marek
Do końca jesteśmy pielgrzymami... Nawet, gdy za nami
tylko spalona ziemia i popioły, jest nadzieja, że bez
"wzorów na mądrość" i map, odnajdziemy dalszą (tak
sobie czytam w domyśle: wspólną) drogę.
Piękny, mądry Wiersz.
Pozdrawiam serdecznie. :)
Z podziwem.
Metaforyka drogi, w którą ośmielamy się wierzyć, bo
jakże pogodzić się z jej brakiem. I tylko wiara
zostaje, bo żadna mądrość jak dotąd nie jest trwalsza
bardziej niż popiół.
Jak zawsze dajesz słowną ucztę. :):)
O przemijaniu ciekawie
Pozdrawiam serdecznie :)
Jest smutek, jest refleksja nad tym co było i jest i
jest nadzieja...bardzo ciekawy wiersz :) pozdrawiam
Cieplutko :)
głębokie przemyślenia o przemijaniu.
Bardzo interesujący wiersz, głęboka refleksja. :)
Trzeba stąpać twardo po ziemi, a będzie dobrze.
Pozdrawiam serdecznie z dużym podobaniem:)
Bardzo interesujący wiersz, głęboka refleksja. :)
Trzeba stąpać twardo po ziemi, a będzie dobrze.
Pozdrawiam serdecznie z dużym podobaniem:)
Piękny wiersz.
Nigdy nie wiadomo gdzie prowadzą wszystkie obrane
ścieżki, każdy ma jednak nadzieję, że zbliża go do
celu...
Pozdrawiam serdecznie :)
Czasem Świat, wymknie się spod stóp, niezauważalnie, a
czasem z wielkim hukiem, ale trzeba go znów w pocie
czoła odbudowywać, cegiełka, po cegiełce.
A wiersz, prima sort, jak to u Ciebie.:)
Wieczorne pozdrowienia, Jutta.:)
Dziękuję duszku:)
Z pewnością uczucia nie można zgromadzić na zapas...
Ciekawy wiersz, dobranoc Jutko:)