OSTATNI WALC NA TITANICU
wszyscy wsluchani w gleboka cisze
gra strach rozpacz muzyka milczy
tony walca w powietrzu sie unosza
tancza pary z klasyczna prostota
w tym walcu zakletym ostatnim
wiruja suknie kokardy falbany
zyja w tych ostatnich chwilach
niedlugo w wiecznosc sie uniosa
rozpacz sciska dopasowane gorsety
strach wstrzymuje oddech koronek
zyja w rubinowej czerwieni same
ich zywot jest krotki niestety
strojne milczace maski sie mijaja
ptasie piora klada sie na parkiecie
zaslepieni slawa tancerze wiruja
oszukani pedza ku godzinie ostatniej
kres marzen pod nimi jest blisko
zagubia sie w otchlani ciemnosci
i poplyna w wiecznosc niepewnosci
Tesss Perth,13.2.2oo8r.
autor
Tesss
Dodano: 2008-02-13 00:48:25
Ten wiersz przeczytano 761 razy
Oddanych głosów: 23
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Poeci, artysci wciąz dotykają magicznego tematu
Titanika . wczoraj ogładałam relacje z tym tematem
Ciagle będzie urzekał i zachwycał i zdumiewal
kruchością chwili.
Nigdy nie wiemy, która chwila będzie naszą ostatnią...