Owoc zgubionego drzewa
W świętym cieniu owoców zgubionego
drzewa,
Moja dusza błąka się po krainie wiecznej
nocy.
Jak starożytny okultysta, eksploruję
mroczne zakamarki,
Gdzie anioły padły i diabły tańczą w zimnej
mgle.
Płonę jak czarna świeca w ołtarzu
zapomnienia,
Me serce to zardzewiała trumna, gdzie tkwi
cierpienia.
W środku mnie to piekło, gdzie łzy są krwią
spłukane,
I w wewnętrznej pustce szepcze demon, mój
towarzysz cieni.
Przemieniony w cień, zgubiłem się w tym
labyryncie,
W sercu mego smutku, żal tonie w ciemnym
labiryncie.
Nocne rytuały, gdzie dusze toną w morzu
łez,
To mój okultystyczny taniec, w którym
diabeł ze mną tańczy w tę samą noc.
autor
Ozzy Perpurl
Dodano: 2023-11-06 00:20:36
Ten wiersz przeczytano 559 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
rzeczywiście mroczny, ale to chyba mrok na własne
życzenie. (we mnie nadal jest światło)
Wiersz otwiera się surrealistycznym obrazem, w którym
dusza autora błąka się po krainie wiecznej nocy w
cieniu owoców zgubionego drzewa. To odniesienie do
owocu, którym zapewne jest ziemne życie, jest jakby
symbolem utraconego szczęścia i niewinności. Podobnie
jak starożytny okultysta, autor eksploruje mroczne
zakamarki swojej duszy, co może odzwierciedlać
pragnienie zrozumienia głębszych tajemnic istnienia.
Metafora czarnej świecy na ołtarzu zapomnienia i
zardzewiałej trumny serca niesie ze sobą głęboki
smutek i melancholię. To miejsce wewnętrznego
cierpienia, w którym łzy zamieniają się w krew, jest
sugestywnie opisane. Autor mówi nam o swoim
wewnętrznym piekle, gdzie demon, jako towarzysz cieni,
towarzyszy mu w samotności i rozpaczy.
W dalszej części wiersza poeta wydaje się być
przemieniony w cień i zagubiony w labyryncie własnej
egzystencji. To labyrynt, który jest przesycony
smutkiem i żalem, a nocne rytuały oraz taniec z
diabłem sugerują, że autor może próbować znaleźć
wyjście lub rozwiązanie w okultyzmie lub w odrzuceniu
konwencjonalnych norm.
Ta poezja jest pełna symboli i metafor, co sprawia, że
jest bogata i wielowarstwowa. Autor odwołuje się do
zagubienia, cierpienia i rozpaczy, eksplorując mroczne
aspekty ludzkiej duszy. To dzieło pobudza wyobraźnię i
skłania do refleksji nad egzystencjalnymi pytaniami.