Pamięć i zaduma nad życiem
W ciszy przeszłość spoczywa i tylko od nas zależy, co z niej ocalimy, co zostawimy w pamięci, co dla przyszłości zachowamy i przekażemy,
1 listopada...pamięć i zaduma
.
...żal, że się za mało kochało... myślało o
sobie... nie zdążyło w wielu sprawach...a
teraz jest za późno,
Tych co już odeszli obrazy w pamięci,
na ich grobach znicze zapalić wypada.
Przywoływać duchy, co niebytem tknięci.
Dzień naszej zadumy... Pierwszy
Listopada!
Wspominamy zmarłych, którzy stóp odciski
zostawili dla nas, czasem oznaczeni.
Wiele dróg kreślili, choć koniec im
bliski.
Trudu, poświęcenia... nic i nikt nie
zmieni!
Odeszli tak dawno, a może to wczoraj,
pośród łez potoku, czasem bez żegnania.
Trwających w niebiosach modlitwą dziś
wspieraj.
Czekają cierpliwie... aż do
zmartwychwstania!
Wszak uczyli wielu dorastać w miłości,
prawdę krwią poznać, chociaż los ubogi.
Wyborów dokonać w razie konieczności.
Walką, pracą, wiarą... wyznaczali drogi!
Czas ludzkiego życia bez przodków cóż
znaczy,
chcesz się ich poradzić, żalić w życia
sprawie.
Wtedy żyją obok, choć obraz w rozpaczy.
Odczuwasz ich bliskość... dłoń wyciągasz
prawie!
Zmarli to wspomnienie, testament sumienia,
smutek i tęsknota, czekanie przyszłego.
Miłość i cierpienie, łzami przebaczenia.
Myślą wędrującą... obecność dawnego!
Wspominajmy przodków, od serca, z imienia,
krewnych i znajomych w alejach
cmentarza.
W blaskach zniczy, kwiatów czas
przeistoczenia.
Myśl pamięć zachowa... i obraz odtwarza!
Autor: Halina53
1 listopad 2022
... dzień odwiedzin cmentarzy, kwiatów, zniczy i wspomnień... niechaj Ci, co odeszli pozostaną w naszych sercach i w naszej pamięci,
Komentarze (17)
Pięknie, refleksyjnie i poetycko.
Pozdrawiam serdecznie :)
a u ciebie Halinko zawsze poetycko