Pamięci własnej
Łza która spod powieki, wymknie się
ukradkiem,
goniona głupim wstydem, popłynie po
twarzy,
nie świadczy o słabości, lecz ze byłem
świadkiem,
czegoś, na co być ludzkim, mój duch się
odważył.
Nie tłumić swoich uczuć, umieć je
przeżywać,
tak jak dyktuje serce, łzą, śmiechem, czy
gestem
i nie dać im się ponieść, w życiu różnie
bywa,
lecz zawsze chcę pamiętać, że człowiekiem
jestem.
Komentarze (16)
Ilez tu ludzkiej madrosci i wiary w drugiego
czlowieka.
bardzo mądre przesłanie
Wróciłam, żeby złożyć Ci życzenia noworoczne.
Życzę twórczej pracy na beju i wszelkich pomyślności
w życiu osobistym.
Pozdrawiam serdecznie:)
Człowiek człowiekowi wilkiem, a Twój wiersz sprawia,
że nie ma się ochoty tracić wiary w człowieka:)
Wszystkiego Dobrego życzę.
Piękny wiersz.Cenię ludzi którzy swych uczuć się nie
wstydzą i pamiętają kim są.Pozdrawiam.
W dzisiejszych czasach ludzie nie są sobą grają
zupełnie inne osoby..Twój wiersz ukazuje wrażliwość i
bycie sobą Brawo:)bardzo mi się podoba
treść...pozdrawiam cieplutko:)
Często dzisiaj bywa, że od świń się wyzywają
a jak znamy ludzką rasę...
ze świniami zbyt wiele nie mają?
Najlepszego w Nowym Roku
Czasem trzeba stłumić bicie serca, żeby nie biło za
głośno...ale zawsze pamiętać że jesteśmy ludżmi...
Łzy oczyszczają duszę
i przynoszą ulgę.
Pozdrawiam:))
Łzy są bardzo ludzkie...piękny wiersz.
Bardzo ładnie o wrażliwości. Miłego dnia.
tak, warto pamiętac o swoim człowieczeństwie
Nie trzeba się wstydzić własnych łez, jeżeli wyrażają
stan emocjonalny. Pokazują co dzieje się w naszej
duszy.
Pozdrawiam serdecznie+++
Przesłanie ku pamięci nie tylko własnej. Kolejny
wiersz autora, który perfekcją warsztatową poszerza
moją wiedzę. Pozdrawiam :)
nie tłumić i nie dać się ponieść- dobre, ale trudne.