Pamiętnego roku 2012

Miało być ich trzy
a nas dwoje.
Znalazło się osiem gałązek
rozpaliliśmy ognisko.

Opowieść mrożąca
krew w żyłach
była o fałszywym papieżu
i o moich słabościach.

Postanowiliśmy
słuchać naszych serc.
Bez strachu iść dalej
zaślepieni miłością.

Przy drodze stało drzewo
a na nim wisielec
- jeszcze żył.
Ale co to było za życie?!

Kochaliśmy się
pod tym samym drzewem.
Tak było nam przeznaczone.
Takie też były nasze żądze.

Rankiem wiedziałem już
co mnie czeka.
Zlapałem pochodnię
i pobiegłem z Tobą na barana.

Rzucałaś monety
na prawo i lewo.
Obdarowywaliśmy nimi
sieć kanalizacyjną.

Nie mogło się zmienić
co było od dawna
że wiemy
że Światło jest z nami.

I wicher nas uniósł
na orlich skrzydłach.
Uczyliśmy się nie tylko
samych siebie.

I jak na głupich
patrzyli na nas z dołu
z półek skalnych
zawieszonych wysoko.

Chciałem być czarodziejem.
Chyba muszę zrozumieć.
Nie ma magii innej
niż my sami.

I udało się, powróciliśmy
nad to samo ognisko.
A tam cztery gałązki
reszta tliła się z kimś innym.

Będę musiał pamiętać
znów na wieczne - później, później.
Trochę mniej być już dzieckiem.
Trochę bardziej być smutny.

autor

Wiwern

Dodano: 2012-01-07 03:07:39

Ten wiersz przeczytano 559 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Biały Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie