Pan Loowek

pan Loowek to postać wymyślona przez mojego trzy letniego synka

Pan Loowek żył już dość długo
W dorzeczu dwóch dużych rzek
Gdzie trwa wieczna megalomania
Głupota zaś kwitnie cały rok
Suto podlewana gorzałką i niegodziwością,

Pan Loowek zbierał złom i inne śmiecie
Dobrze mu było - kochał kraj ojców
Nie marzył nie narzekał spał dobrze

Razu pewnego pośrodku śmieci
Odnalazł książkę taką wyrzuconą z półki
Bo szara okładka i pożółkłe kartki

Pan Loowek zaczął czytać i nie mógł przestać
Czyta do dziś tą i inne książki
Herberta i innych niedocenionych

Dziś już nie zbiera złomu i śmieci
Nie płaci daniny nawet nie daje na tacę
Wszak Chrystus nie przepadał za srebrnikami

Pan Loowek przejrzał – zobaczył
Brudne łapska tych na końcu schodów
Tych co kazali zbierać mu złom

On trwa nie godząc się na podłość
Krzyczy i wypisuje hasła na murach
Bezbronny naiwny w swoim uporze

Pan Loowek jest przezorny
Wczoraj kupił mocny sznur
Taki na czarną godzinę

pamięci Zbigniewa Herberta

autor

Sprzedawca Marzeń

Napisany: 2005-04-30 Dodano: 2005-04-30 14:33:17

Ten wiersz przeczytano 797 razy

Oddanych głosów: 60

Rodzaj Nieregularny Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie