Panna młoda

To była piękna chwila...
Promiennego popołudnia:)

Ladna refleksja

witam wszystkich serdecznie - dziękując za odwiedziny
pod moim wierszem;-)

Takich dni się nie zapomina. To pozostaje do końca
życia. Chociaż z perspektywy czasu nie wszystkie
ówczesne panny młode mile to wspominają.
Pozdrawiam serdecznie Marianno

Przeczytałam z przyjemnością, daję głosik...
pozdrawiam serdecznie i dziękuję za milutki
komentarzyk u mnie

Obrączka... jakby się miało zamknąć w kole nowego
życia.
Czasem ginie, innym razem ktoś nią rzuci. Większość
jednak pielęgnuje lilie i dlatego wciąż kwitną mimo,
że czas im też zmienił kolory.
Pozdrowienia zza styczniowej mgły :)

biała lilia... pięknie.

biała lilia... pięknie.

Jakże piękna refleksja, subtelna i zwiewna jak welon
Panny Młodej...czytając, widziałam oczyma wyobraźni tą
śnieżną biel duszy jak i sukni jej uśmiech szczęścia i
tysiące promyków słonecznych wplątanych w jej
włosy...pozdrawiam serdecznie, miłego wieczorku.
dziękuję za odwiedziny i komentarz. cieszę się bardzo
widząc Cię...

do ołtarza się płynie - zgadzam się
a potem ...samo życie
pozdrawiam serdecznie

Tego się nie zapomina.Ładnie.

Zmysłowo to ujęłaś:) Miło było przeczytać:)
Pozdrawiam:)

Wszystko dla panny młodej, nawet w wielokropku
kropeczek cała ścieżka - niech się jej dobrze wiedzie
i pięknie mieszka.

[Marianno - paczka z książkami dziś wychodzi z
wydawnictwa do Ciebie, faktura będzie w paczce, nie
płacisz przy odbiorze, tylko przelewem. I wiesz co -
niespodzianka w środku].

Kiedy to było, ale i było piękne chwile stres
żre.Pozdrawiam:)

tak ładnie piszesz, ze nie umiem skomentować