Pastele

"Pastele"


W epoce, w której nie ma dla Ciebie miejsca
Wśród domów, zakażonych epidemią pustki
Szukasz niezapisanej strony w cieniutkim notatniku,
pełnym zapisków ludzkiej mądrości

Przeżywasz swoje życie w samotności
Uciekasz od niej, sięgając po książki, oglądając filmy
z nich ocalają iskierki przemyśleń
Potem rozpalasz nimi kartki,
lub zagubione powoli się tlą dopóki znów ich nie odnajdziesz
Dopiero potem robisz, to co zwykli robić inni ludzie - szukasz rozmówcy

Cieszy Cię twoja niepewność wszystkiego
Mówisz, że człowiek zawdzięcza jej pokorę
Dała początek wszelkim religiom i prawom
A przede wszystkim wierze, w ograniczoną moc ludzkiego umysłu

Często podkreślasz jak bardzo zawdzięczasz pokorze
Swą nieugiętość w dążeniu do od odnalezienia prawdy o świecie
Wiecznie tryskające źródełko poznania
Z którego wypływają jemu podobne źródełka

Nauczyłeś się milczeć, gdy inni nauczyli się krzyczeć
Może dlatego na tle innych ludzi
wyglądasz jak pastelowe szkiełko
w witrażu wypełnionym wyrazistymi kolorami

autor

utkanyzmarzenia

Napisany: 2013-08-18 Dodano: 2013-08-21 07:54:28

Ten wiersz przeczytano 874 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie