Pełnia

Magiczna postać wśród gwiazd tysiąca,
Obecna na niebie jasno płonąca.

Imię postaci to-Księżyc-dostojny,
Świeci co sił taki spokojny.

Promień raz po raz pada na mą twarz,
Księżycowy srebrny pył otula me ciało...

Jakże to miłe patrzeć na bóstwo,
Tak wyraźne wśród czerni gdzie światełek mnóstwo.

Ma moc ogromną,wilki o tym wiedzą,
Wyją noc calutką,zaraz za mą miedzą..

Patrzę i z zachwytu serce się rozpływa,
Rozkosz z pamięci me problemy zmywa.

Wśród blasku miękkiego,wśród wycia pięknego,
Rozpuszczam me włosy specjalnie dla niego.

Uśmiecha się do mnie Księżyc wszechmocny,
Rozkładam swe skrzydła czarne dzisiejszej nocy!

Pył srebrny wplątał się we włosy i skrzydła czarne,
Unoszę się w obłoku,zostawiam życie marne.

I tak we mnie budzi się Czarny Anioł nocy,
Przy świetle gwiazd i księżyca mocy...

Wiersz pisany dziś w szkole z nudów:D:D:D:D:D

autor

CzarnaAnielica

Napisany: 2007-01-02 Dodano: 2007-01-02 18:07:22

Ten wiersz przeczytano 511 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie