per astra ad...

per aspera ad astra

Transmisja danych
czas ograniczony
do marnych 300 sekund

Zawieszony w przestrzeni
Astronauta
wysyła myśli
przetworzone w słowa

Przetwornik myśli
Indukcja radiacji kosmicznej wzrasta
Wyciągnięta ręka
w kierunku liny
która nigdy już nie wróci
milimetr po milimetrze będzie się oddalać


Pozdrowił żonę, wychwalił rząd
I spojrzał w te oczy których nikt oprócz niego
nie poznał do końca
"I spojrzeniem pełnym miłości żegna swoją Ewę"



Idź sobie!
Niemy krzyk
drgania eteru
niesłyszalne dla ludzi

Transmisja się skończyła
twarz skrzywiona w grymasie bólu

Astronauta dusi się
własnym powietrzem
płuca jak kat
zakładają do środka

I nagle
sekundę przed końcem
Uśmiech rozjaśnia twarz Astronauty
na chwilę przed spotkaniem

z Bogiem

którego
Ludzie antyku
szukali w gwiazdach...

per astra ad...

autor

Dairya

Napisany: 2008-04-09 Dodano: 2008-04-10 15:53:24

Ten wiersz przeczytano 661 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie