pętla czasu
już świt
a twoje dłonie takie zimne
próbuje je rozgrzać
oczy toną w pustce
szepczę ci
kocham
to nieprawda
z tym światełkiem w tunelu
tylko ciemność
ty i ja
już świt
a twoje dłonie takie zimne
próbuje je rozgrzać
oczy toną w pustce
szepczę ci
kocham
to nieprawda
z tym światełkiem w tunelu
tylko ciemność
ty i ja
Komentarze (5)
Czasami życie bywa przygnębiające i szare, ale miłość
w nim potrafi nadać mu barw. Miło było przeczytać.
Pozdrawiam:)+
Klimat intymności, który potrafi stworzyć tylko serce
kochającej kobiety.. Pozdrawiam ciepło..
niby wiersz powinien bronić się sam ;) zakończenie
pasuje jeśli spojrzysz na wiersz jak na pożegnanie?
Nie rozumiem zakończenia - jakby odbiegał od reszty.
Początek dobry ;)
Z tym światełkiem to chyba jednak prawda, choć są
sytuacje, że nawet stuprocentowa tego świadomość nam
nie wystarcza i rodzi nasz sprzeciw.
Pozdrawiam i plusik zostawiam. Mnie na chwilę
zatrzymałaś tym wierszem...