Phanta rei
Życie -
To przecież chwila wobec wieczności.
Zatem brak mi czasu
Na ból, na smutek, na słabości -
Pora zacząć żyć tą właśnie chwilą,
Bo przecież wszystko płynie.
Aż w końcu pewnego dnia,
Który nadejdzie właściwie za chwilę
Spadnę z wodospadu, a tonącej
Przed oczami mignie mi życie
I chcę widzieć wtedy siebie
Korzystającą z daru bycia,
Roześmianą z przyjaciółmi,
Dążącą do świata podbicia.
autor
poziomka23
Dodano: 2015-05-22 03:24:53
Ten wiersz przeczytano 648 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Dziękuję za uwagę - często dodaje z telefonu, w którym
słownik myśli, że wie lepiej co chciałabym napisać;)
Każdy z ans chyba miewa takie chwile zadumy...
Niestety życie bardzo szybko przemija,dlatego warto
się nim cieszyć,dopóki ono trwa.
W wersie - to przecież chwila wobec wieczności/ i
zgubiło się i
Pozdrawiam serdecznie:)
czas przemijania dla każdego nadejdzie
cieszmy się kazdą chwilą bo ona już nie powróci
pozdrawiam:)
Bardzo ładnie ujęłaś Poziomko
czas przemijania. Z treści
Twojego wiersza wnoszę, że jesteś
Poziomką zaczynającą dopiero
dojrzewać i masz wiele ziemskiego
czasu aby spełnić zawarte
w ostatniej strofie marzenie.
Pozdrawiam-
,,Będziesz jednak u brzegu, gdzie dalej nie masz
biegu"