Philia

dostąpili zaszczytu miłości
w najczystszej postaci
wiecznej jak czas
nieskalanej
wszystko co cielesne
jest im obce

marne ciała nie doceniły uczucia
odpowiedziały analgezją

skóra pozbawiona dotyku
zrogowaciała i popękała jak stara kora

wypatrywanie światła w ciemności
nasłuchiwanie szmeru w ciszy
początkowo wyostrza wzrok i słuch
później grozi ślepotą i głuchotą

dożywotnio skazani na philię

o chlebie i wodzie

czarny chleb nadziei
na ułaskawienie

woda czysta
źródlana
z wciąż bijącego serca

a mówili że krew nie woda

autor

bjedrysz

Dodano: 2012-06-05 07:26:16

Ten wiersz przeczytano 601 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie