Piekło

Zakopani w grobowcach własnego życia oddychamy śmiercią.
Każdy zimny dotyk jest kontaktem z czarnym aniołem.
To szum jego piór - przenikliwy, nieczuły.
Moja ziejąca pustką przepaść bębni głucho, przypominając o swoim bez-istnieniu.
Odrętwiałe zmysły wpijają się w uschnięte myśli, szemrząc o swoich troskach.
Leżąc, nie mam czasu na nienawiść i nikczemne podstępy.
Zatracając się w wieczności, widzę ogrom szkodliwej oziębłości nieba.
Szukając ukojenia, znajduję zdefektowaną podłość.
Szepcząc z samotną mądrością, stopniowo dopuszczam śmierć do bólu.
Był moim jedynym przyjacielem, teraz utopię się w nicości.
Moim piekłem jest miłość.

autor

Qeridos

Dodano: 2009-02-03 22:15:04

Ten wiersz przeczytano 602 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Mroczny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie