pięknego dnia dożyłem
/powiedz co widzisz czujesz myślisz/ https://pl.wikipedia.org/wiki/Antropologia
już mogę napisać wszystko
co przeżywa głowa
zapisać to i jak mi się daje
cała drogą-prawdą-życiem
mając lat dziewiętnaście myślałem
jestem inteligentny ale za młody
mojemu pisaniu nikt nie uwierzy
muszę czekać lat ze czterdzieści
nie chodzi tylko o język giętki
o adekwatność i adekwatne słowo
dla uświadomionej rzeczywistości
tylko człowiek tak ma i to może
koleżanka ze strony kobieta-wiersze
napisała mi o nieudanej publikacji
ale wytłumaczyłą język rosyjski
wdzięczny jej jestem
wzbogaciła moją samoświadomość
każde odezwanie staje się dialogiem
najgorsza postawa (prze)milczenia
zabija nim cokolwiek się narodzi
polscy katolicy abortują rzeczywistość
znając tylko krwawe rozszarpne płody
nie czują ani znają odpowiedzialności
za rzeczywistość całą więc i Boga
mogę o wszystkim co ważne pisać
nie chowam się za nikogo ani za formę
mogę wszystko opisać wyrazić
tak jak mi się dają w przeżywaniu
Komentarze (5)
Tak, cieszę się, że tu dotarłem. Po obejrzeniu
spotkania autorskiego Bronisława Maja nt poezji. I
dopiero tutaj doczekałem się wymiany zdań, także pod
tym, co piszę. Z wiarą i niewiarą chyba tak jest, czy
rzetelnie rozumie się siebie samego. Wiara to jednak
nie (tylko) religia, ale coś wiecej. Bardzo polubilem
dawno temu opis struktury świadomości Romana
Ingardena. Wiara też tu siedzi. Moje pisanie jest
świadome całej mojej osobistej drogi, prawdy poznanej,
życia jakie jest za dni moich. A że w tym świecie
realnym, czyli w naszym kręgu kulturowym,
doświadczenia ludzi Księgi jest też moim
doświadczeniem. Choć opisuję, jak to gra w moim życiu
na przełomie II i III Tysiaclecia. W obecnym stanie
kultury, jaki poznałem i uznałem za swoją. Pozdrawiam
gorąco PT Mily, mariat, anna, Ostręzyna.
Można mieć 100 lat i nadal nie dotrzeć do sedna
Ewangelii, a być bardzo religijnym...
Pozdrawiam :)
Zapisać życie - nie każdemu się wydaje. Próbowałam ale
z marnym skutkiem. Nie jestem zadowolona
ze swojej pracy, jak też i zdziwiona jestem, że coraz
częściej potykam się o oskarżanie polskich katolików,
co też widnieje w przedostatniej strofie tego wiersza.
Moim zdaniem wiary jako takiej nie warto dotykać w
poezji, bo jeszcze nikomu się nie udało udowodnić jaki
rodzaj religii/wierzeń podobają się Stwórcy.
Tu na portalu wiele osób nie naśladuje strusi (nie
chowa głowy w piasek), ale i nie obiera religijności
jako jedyny temat swoich wierszy.
Mam nadzieję, że nie uraziłam nikogo.
tu jest dobre miejsce do wszelkich rozważań.
Ten Portal jest dobrym miejscem do wyrażania swoich
myśli.