Piękno
Kiedy światło słońca delikatnie przebija
się przez chmury
I pada na ziemię,
Aby ludzie mogli podziwiać piękno natury
Że to ni złoto, ni srebro, ni marmury
Lecz to przebiśnieg, to świerk nawet ten
ponury
Dysponuje wartością, której obliczyć się
nie da,
Bo niby to część ziemi,
Ale to część nieba.
wersja jest już trochę poprawiona ale każda dalsza krytyka konstruktywna będzie mile widziana
autor
milo
Dodano: 2020-12-14 16:41:10
Ten wiersz przeczytano 1049 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
Piękno można dostrzec wszędzie.
Wyraziłeś je w poetycki sposób.
Pozdrawiam.
Marek
ładnie
pozdrawiam serdecznie
Jednak się pomyliłem - wybacz autorze!
to nie dotyczy twojego wiersza!
Jest dobry! Pierwsza wersja była dobra!?
Po prostu szukam kogoś , od dłuższego czasu nie mogę
znaleźć-:)
Jeszcze raz pozdrawiam!
Podoba sie TOMashowi Twoje pisanie...
światło wypatrzy piękno schowane,
nawet gdy jest udawane
Pozdrawiam serdecznie
Zbójnicku pieroński, wybacz ale nie mogłam tego
zostawić bez odzewu, ktokolwiek to napisał. Bo
pierwsze zdanie już składniowo jest nieprawidłowe,
gdyby usunąć z niego "gdy" to będzie zdaniem złożonym
współrzędnie.
Roxi01-:) zostaw składnie-:) jeśli możesz ( wybacz!)
Poznaję to pisanie!!
No chyba... że się mylę?!.
Pozdrowienia dla autora!
Mam pytanie, czy autor wie co to jest składnia?
Bo to co się tu dzieje to klękajcie narody...
Pięknie piszesz... że to nie srebro... nie złoto
...tylko ...to piękno ...co z nieba jest nam dane...
to miłość z przyrodą sercu nam się splata ...ona oczy
cieszy i bliska nam osoba ukochana ...
prawda, to nie srebro, złoto, ani i nie marmury, lecz
piekno które nas otacza.