Pieśń do księżyca
Na ziemi być samotnym jeszcze przeżyć się
da,
lecz żal światła księżyca magiczne moce
ma.
Na ziemi dziewczyny wciąż bawią i radośnie
śmieją się,
A ty na księżycu samotnie wzywasz mnie.
Na ziemi wszystko zmienne i płynne tak jak
czas
jednak ty się wybrałaś na księżycowy las
Na księżycu wszystko zimne i puste się
wydaje, najwidoczniej życie beze ciebie
wielkim jest koszmarem,
i gdy w czerwonej sukience jak ognisko
płonie zatrzymuję się na chwilę i swe serce
goje
Siły mi dodaje to wielkie twoje piękno
I gdy zginę... na księżycu spotkamy
się...
na pewno...
Komentarze (7)
Piękny wiersz ...miłość ma takie moce ...że w słońcu i
w blasku księżyca piękne są wasze noce ...
Na życie patrzysz bez emocji.
tak mi Grzegorzem Stróżniakiem.
".Przeżyj to sam"
A potem non omnis"- bo człowiek nie wszystek umiera.
Dobry wiersz, na zatrzymanie.
I witaj na Beju.
Romantyk z peela, to dobrze:)
Pozdrawiam:)
Goj/ę bym napisała.
Kocham księżyc do niedawna mieszkałam po jego ciemnej
stronie
Kocham księżyc
Kocham księżyc
Witaj!
Daleko do niego, jak do księżyca.