Pierwszy

Chciałam, aby twoje serce biło w rytm moich obcasów
Chciałam mieć Cię mieć przy sobie do końca wszech czasów
Chciałam, byś sprawiał, że „kocham” jest namacalne
Chciałam Cię tak nierealnie...

Potem do głowy zapukał listonosz prawdy i światła
Telegram zdarł mi z oczu egoizmu atłas
Wiadomość dostarczona, podpis, długopis w dłoń
Czy mam uwierzyć w to, że zawiódł się on?

Czyli zapomnieć... Szkoda, że prawdziwie uwielbiany
Człowiek rozpoznał moje pierwotne plany.
Że był, by pokazać, że można mnie pokochać
Że po Kamieniu też można szlochać.

Nic nie warta? Zobaczycie, ten jeden będzie chciał Być
Ten jeden powie: nie martw się, nie będą Cię gryźć,
Ten jeden doceni bez względu na wady, poglądy
Ten jeden otworzy wrota na miłości lądy.

Ups...Pomyłka. Pomyłka, ale jakaś...Smutna.
Tym razem to on zrywa samolubstwa płótna
Tym razem to nie ja uciekam z podniesionym czołem
On zostawia mnie. Zostawia za przyjaźni ostrokołem...

Może kiedyś wyciągnie zza drutu przywiązania
Tego szczura, co z mroku się wyłania
Tego zdrajcę, co czeka, aż On sam zostanie
Nie... Lepiej uciec i zmienić się w kamień.

autor

misza-el

Dodano: 2005-11-01 21:10:36

Ten wiersz przeczytano 536 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie