w pierwszym rzędzie
zapada już zmierzch
a świat traci barwy
zostają tylko
niewyraźnie sylwetki
migoczące w oddali
powoli
stopniowo
opadają powieki
jak ciężkie kotary
długo przed przedstawieniem
nim pojawi się pierwszy widz
odpływasz
w słodką nieświadomość
po chwili żyjesz
innym życiem
w innym świecie
możesz tu być
kim chcesz
spotykasz ludzi
o których myślisz
właśnie uśmiechasz się błogo
wtulasz w ramiona tej drugiej osoby
jednak przedstawienie
choćby najdłuższe
kiedyś się kończy
znowu otwierasz oczy
od ciebie zależy
czy zobaczysz koszmar
czy miłość
autor
terpsychora
Dodano: 2009-10-09 18:12:52
Ten wiersz przeczytano 664 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
ciekawy wiersz... marzenia często okazują się
rzeczywistością, czasem wystarczy bardzo chcieć ...
wiersz ładnie napisany:)
Wyobraźnia nocą płata figle . Dzień rozmywa piękne
marzenia a my możemy o nie zawalczyć . :)
w pierwszym rzędzie na myśl mi przychodzi pobyt w
teatrze na spektaklu "Upiór w Operze".....nie
wytrzymałem do końca...po przerwie nie powróciłem ...