Piosenka dla Julii

Jeszcze tylko schodów stopni kilka i załamań nagłych poręczy
Ona skacze przez wątpliwości, na spotkanie biegnie ze szczęściem
Gdzieś w plecaku tłucze się serce o niedbale wrzucony podręcznik
Jeszcze w uszach brzmią szkolne dzwonki, jeszcze w głowie szumi marzenie
O uczuciu wielkim jak wszechświat i rozgrzanym bardziej niż słońce
O melodii pełnej uniesień, o historii, w której nie będzie końca
Tak ją niesie majowym powietrzem, w cieniu kasztanowej alei
Naiwności młodej balonik wypełniony dziewczęcą nadzieją

Dokąd spieszysz, dokąd biegniesz Julio?
Czy na ciebie czeka jakiś Romeo?
Przecież nie wiesz co przyniesie ci jutro
Miłość czasem mylnie adres wybiera
Dokąd spieszysz, dokąd biegniesz Julio?
On pod balkon może idzie dopiero
Znowu sobie dałaś wmówić bajeczkę
Że z miłości się tak pięknie umiera

Rano zerwał blaszanym ją werblem arogancki jazgot budzika
Czarną kawą marzenia odgania, senność płoszy gwizdem czajnika
Trzeba jeszcze przecież zrobić kanapki i porządek w dzieci tornistrach
Potem chwila krótka dla siebie, no i życia zwyczajny makijaż
Droga szybka i banalna do pracy - autobusem czy też tramwajem
Na przystanku znowu się gapi, ten co milczy, ale co dzień poznaje
Wczoraj podszedł, i – niespodziewanie - kwiaty wyjął zza pleców - mgnienie
Dał i odszedł, i znów bez słowa, więc dziś ona pierwsza przerwie milczenie

Dokąd spieszysz, dokąd biegniesz Julio?
Czy na ciebie czeka jakiś Romeo?
I tak nie wiesz co przyniesie ci jutro
Miłość czasem mylnie adres wybiera
Dokąd spieszysz, dokąd biegniesz Julio?
On pod balkon idzie bardzo powoli
Może wie, że z miłością żyć trudno
A zranione serce tak mocno boli

Bierze z półki ulubiony swój grzebień, siwe włosy układa pieszczotą
W lustrze widzi oczywistość starości, co nie zawsze jesienią jest złotą
I z kasetki dobiera dodatki - może klipsy? a może broszę?
Ornamencik kobiecy niewielki, co pewności doda jej trochę
Wnuki, dzieci i całe życie, w tym momencie znaczą niewiele
Przecież on na ławeczce tam czeka, w kasztanowej majowej alei
Znowu będą siedzieć i milczeć, albo coś tam wspólnie wspominać
W aromacie wiosennych wzruszeń minie szybko niejedna godzina

Dokąd spieszysz, dokąd biegniesz Julio?
Czy na ciebie czeka jakiś Romeo?
I tak nie wiesz co przyniesie ci jutro
Miłość czasem mylnie adres wybiera
Dokąd spieszysz, dokąd biegniesz Julio?
On pod balkon idzie wolno, bo teraz
Wiecie, że z miłością żyć trudno
Ale bez niej się samotnie umiera

I wszyscy raz na jakiś czas w miłości spoglądamy stronę
I ja też stoję sam pod Julii mej balkonem
Nie ważne imię jest, ważny jej uśmiech, czuły gest
Niech będzie co ma być, niech dzieje się co chce

Dokąd spieszysz, dokąd biegniesz Julio?
Czy na ciebie czeka jakiś Romeo?
I tak nie wiesz co przyniesie nam jutro
Miłość czasem mylnie adres wybiera
Dokąd spieszysz, dokąd biegniesz Julio?
Ja pod balkon przecież idę dopiero
Znowu sobie wmówimy bajeczkę
Że z miłości się tak pięknie umiera

4k8 as usual

autor

komnen

Dodano: 2007-05-10 09:50:05

Ten wiersz przeczytano 1391 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie