Płomień rozpaczy

Cała się palę,
rozpaczy płomieniem
co gorący jak ogień
lecz uderza nie w ciało
a dużo głębiej.
Wbija się w duszę
rozrywa ją na strzępy,
zadaje dużo bólu
sprawia, że się kruszę.
Rozbija serce
na drobne kawałki,
nie pozwala ich poskładać,
to za wysoki poziom układanki.
Prowadzi do obojętności,
w ramiona nicości.
Tam gdzie
nie ma już szczęścia,
nie ma radości.
Nie wiem skąd pomysł ,
że miłość ją nieść miała,
jeśli kiedykolwiek tak było
już dawno zapomniała.
Zapomniała ona
i ja zapomniałam..

autor

ketchea

Napisany: 2011-11-27 Dodano: 2011-11-28 12:05:14

Ten wiersz przeczytano 433 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie