w płomieniu
R., który swoją poezją o wielkim zwyczajnym uczuciu porusza zapewne niejedno niekoniecznie wrażliwe serce
liśćmi po kwiatach powiało
a życie zamknięte w płomieniu
życie, co żyć tak kochało
a prysło jak skra - w okamgnieniu
nic nie odda dziś wzruszeń
tysiące słów grzęźnie w gardle
serce wciąż wrze wezuwiuszem
w płomieniu kadr biegnie za kadrem
włosy zapachem muskały
uśmiech, dotyk - płomieniek
planów i marzeń kosz cały
wspomnienie
to tylko wspomnienie
skra - poet. rozżarzona cząstka jakiejś substancji oderwana od płonącej całości; iskra. Słownik j.pl,PWN, W-wa 2002
Komentarze (13)
Może to i "częstochowskie" rymy, ale pięknie się nimi
posługujesz i piszesz jak lubię :-)
Pozdrawiam
Ps
Naprawdę dopiero 30 Ci minęło ?
Też umiesz wierszem wzruszyć, a ten jakbyś mi z duszy
wyjęła, dzięki.
czasami zostają tylko wspomnienia - skarby...
Świetny. I ta końcówka. Nie wiem jak ją
określić..."wspomnienie, to tylko wspomnienie". +
ciekawy styl wiersz ładno-prawdziwy ;)
Wiersz płynie, dobrze się czyta, wprowadza w miły,
wyciszony nastrój.
myko bratnia duszo..z życia biorę z życia .poczytaj
inne..( a gdybym) to prawdziwa poezja.. mało jej tutaj
pozdrawiam
sentymentalny, fajny wiersz, podoba mi się
bardzo ładny czuły i wzruszający wiersz - plus-
pozdrawiam
wspomnienie wciąż żywe ... ładny opis
a prysło jak skra - iskra? czy znowu jakiegoś słowa
nie znam:( ja bym tu poprawiła : liśćmi po kwiatach
powiało....jakoś tak brzmi....
Czasem tylko wspomnienia pozostają.Ładny wiersz:)
Piękny wiersz. Poza tym kojarzy mi się z piosenką
Budki Suflera "Martwe morze". :))