Po prostu życie

no coz " sa słowa ktore rania do krwi"o czym pisalam
wczoraj....wiec zanim cos powiemy, pomyslmy czy komus
nie zadamy rany.

Jak widać w prostych słowach przekazać można
najwięcej. Ładnie.

Długo się zastanawiałam, czy jest sens na nowo
odradzać to uczucie. Uczucie tak wielkie, niesamowite,
niespodziewane. A może tak naprawdę to uczucie nigdy
nie umarło? Może po prostu zasnęło. Jednak znów się
obudziło. Już nie ma śniegu za oknem. Nie ma już
zimnego wiatru i przygnębiającej szarówki.
Wczoraj, gdy szłam ulicą, zobaczyłam zakochaną parę.
Szli trzymając się za ręce, patrzyli sobie głęboko w
oczy i uśmiechali się radośnie. Pomyślałam, że muszą
być strasznie szczęśliwi i tyle. Zapomniałam o nich.
To wszystko wróciło wieczorem. Leżałam na łóżku i
zastanawiałam się, dlaczego ja nigdy nie byłam taka
szczęśliwa w miłości. Dlaczego miłość tak mnie raniła,
zamiast dawać szczęście? Zadawałam sobie to pytanie i
pogrążałam się coraz bardziej w smutku. Dlaczego?
Dlaczego?
DZIŚ ZNÓW JESTEM SZCZĘŚLIWA USŁYSZAŁAM OD CIEBIE
KOCHAM CIĘ SARENKO , DZIĘKUJE.

Az i tylko zycie.

i ostatni wers dodaję
"jestem sam znów"
A życie leci dalej, więc trzymaj się, nie zalej...