PO SZYNACH PAMIĘCI

Po szynach pamięci, lekko toczę serce,
Rozbudzone trafia na chwile osłody.
Gdzie w pajęczej sieci uczucia zajęcze,
Roztkliwiają wspomnień przeźroczyste wody.

Z tafli oczu nieba, senne korytarze,
Rozmywają resztki nocy nieprzespanych.
Drożąc nowe ścieżki do spełnienia marzeń,
Gdzie każde z osobna chce być przytulane.

A ja toczę serce po szynach pamięci,
Widząc coraz bardziej pogładzane ściany.
Może to już niebo swym błękitem nęci?
I słońce w zachodzie tych róż herbacianych?

autor

BEA

Dodano: 2006-05-29 08:49:58

Ten wiersz przeczytano 494 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie