Pobiegnę za Tobą
A gdy mnie Panie zawołasz,
z radością pobiegnę do Ciebie.
Mam tylko prośbę maleńką.
Pozwól mi zalśnić,
choć iskierką niewielką na niebie,
co wskazywać będzie drogę,
zagubinym wędrowcom
w potrzebie.
Kiedyś, gdy sen ten się skończy
i trzeba będzie się obudzić,
uniosę głowę wysoko i powiem.
Byłam człowiekiem i żyłam dla ludzi.
Wolna jak ptak odlecę,
gnana, jak piórko maleńkie na wietrze,
z nadzieją że powrócę tu jeszcze.
Tu gdzie zostawiłam swe serce.
autor
loka
Dodano: 2023-05-12 23:23:31
Ten wiersz przeczytano 1630 razy
Oddanych głosów: 44
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (43)
Piękny wiersz. Pozdrawiam.
Pięknie, wspaniały wiersz w wierze.
Pozdrawiam serdecznie,
Miłego dnia
Piękny i subteiny wiersz,
w swoim przekazie,
ale, nie spiesz się TAM.:)
Pozdrawiam Cię, serdecznie.:)
Wzruszający wiersz
Miłej niedzieli
Ujmująca melancholia z nutą nadziei.
Bardzo dobry wiersz w odbiorze.
Czyta się go lekko i przyjemne :)
Wzruszającym ale i optymistyczny. Cieplutko
pozdrawiam.
spójność w sercu gra nute. pozdrawiam
Bardzo ładny, melancholijny,
wzruszający wiersz.
Pozdrawiam serdecznie Loka:))
Jakże trudno żyć 'dla ludzi'...
Piękne przesłanie. +++
Pozdrawiam serdecznie. :)
Wiersz bardzo urzekający :) Pozdrawiam Serdecznie :)
Melancholijny wiersz
Tak trzeba. Z refleksją, pełną nadziei, o
przemijaniu. Pozdrawiam ciepło.
Ładnie, leciutko z wiarą i nadzieją
w melancholijnym nastroju trafia wprost do serca :)
Pozdrawiam ciepło :)
Bardzo ładnie
Pozdrawiam serdecznie:)
Witam,
prosta, ale jakże ważna w swojej treści prośba.../+/
Pozdrawiam serdecznie.