Pobiegnę za Tobą
A gdy mnie Panie zawołasz,
z radością pobiegnę do Ciebie.
Mam tylko prośbę maleńką.
Pozwól mi zalśnić,
choć iskierką niewielką na niebie,
co wskazywać będzie drogę,
zagubinym wędrowcom
w potrzebie.
Kiedyś, gdy sen ten się skończy
i trzeba będzie się obudzić,
uniosę głowę wysoko i powiem.
Byłam człowiekiem i żyłam dla ludzi.
Wolna jak ptak odlecę,
gnana, jak piórko maleńkie na wietrze,
z nadzieją że powrócę tu jeszcze.
Tu gdzie zostawiłam swe serce.
autor
loka
Dodano: 2023-05-12 23:23:31
Ten wiersz przeczytano 2244 razy
Oddanych głosów: 44
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (43)
Czyli reinkarnacja..
Poetyckie, piękne pragnienie, owiane
ciepłą melancholią.
Pozdrawiam Cię serdecznie.:)
Bardzo ładnie.
Delikatna melancholia, która raduje serce.
Pozdrawiam ciepło :)
Pięknie Grażynko, z miłością i uczuciem pisane wersy.
Konwalijki dla Ciebie(bukiecik) uściski też :)
Bardzo dobry utwór, pozdrawiam
Poezja***
Piękna ciepła poetycka melancholia...
Ładnie z nutką wiary.
Pozdrawiam serdecznie
Bardzo piekny wiersz.. zachwyca ❤
Wiersz z prośbą...niech wysłucha ...pozdrawiam ciepło.
Coż, nasze nadzieję i prośby w strofa H Wierszy
umieszczamy, Ty to robisz przepięknie
Pozdrawiam Halina
Przepiękny, melancholijny. Zatrzymał i poruszył serce
Pozdrawiam serdecznie :)
Prześliczny wiersz!
Od tytułu po puentę.
Głęboki...
Zatrzymuje i wzrusza.
Serdecznie Cię pozdrawiam zachwycona Twoim wierszem.
Śliczny wiersz...
Pozdrawiam serdecznie.
Nie może być inaczej, tak czuję :-)
Serdecznie pozdrawim :-)