Pocałunki

Pocałunki



Gdy pocałunkami, są usta nabrzmiałe.
Ulecą do twoich, jak gołębie białe.
By warg twoich, słodycz smakować.
Słodycz, ambrozję, po trosze smakować.



Gdy krew stanie się gorąca.
Rozpali umysły nasze do końca.
Rozkoszy, rozszalałe morze spłynie.
Fala za falą, ciał namiętnych, nie ominie.



Ogrzeją uczuć, buchającym gorącem.
Aż piersi twe, staną się wrzące.
Zaczną pulsować i wrzeć.
Ja w objęciach swych, chcę cię mieć.



By cieszyć się z tobą, we dwoje.
Chwilą namiętną i błogim spokojem.
Gdy nabrzmiałe od pocałunków, wargi.
Szeptać będą, słodkie skargi.



Dlaczego tak mało, tych pocałunków?
Słodkich i błogich, jak wytrawnych
trunków.
Nimi to można, upić się do końca.
Do zatracenia, do skończenia słońca.




Sławek

02.12.2008

autor

czarek50

Napisany: 2008-12-02 Dodano: 2008-12-02 01:32:34

Ten wiersz przeczytano 822 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie