Pod gruzami teatru

Mieszkańcom Mariupola.

Lubiliśmy ten teatr, morza niedaleko,
carskie czasy pamiętał piękny ten budynek,
podczas wojny ucierpiał, lecz gdy ten czas minął,
znowu, po odbudowie, wszystkich tu urzekał.

Do Rosji blisko, wielu rodziny tam miało,
bo przecież po rosyjsku mówią niemal wszyscy,
a Rosjanie od wieków byli ludziom bliscy,
tak było, chociaż widać tylko się zdawało.

Jesteśmy teraz w schronie, wybuch był potworny,
piekielna ciemność wszędzie, dym, pył gryzą w oczy
krzyki, bo nic nie widać, nikt nie jest odporny
na jęki rannych, których podmuch tutaj stłoczył.

Zginiemy tu, w teatrze, zniszczonym bombami,
przez Rosjan, niegdyś bliskich, co są już wrogami.

autor

Marek Żak

Napisany: 2022-03-25 Dodano: 2022-03-28 10:08:23

Ten wiersz przeczytano 1348 razy

Oddanych głosów: 28

Rodzaj Sonet Klimat Smutny Tematyka Ojczyzna

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie