podobieństwo
widać wąskie podobieństwo
na szeroką skalę
nie mam sobie nic do zarzucenia
to mnie widać lepiej
przed lustrem dwie kobiety
po obu stronach symetryczne
jedna z nich bardziej za mgłą
nic nie mówi
jakby nie istniała
gdy ta druga prowadzi monolog
pragnie integracji jakiejś ingerencji
prędzej Bóg w szybę zapuka
widzę wąskie linie na twarzy
wyraźne jakby szkicowane ołówkiem
nie mam nic w dłoni
czym bym mogła sprostać oczekiwaniom
jestem więc bezradna
zostawiona przed szkłem
zza którego widać jedynie czysty błękit
Klaudia Gasztold
autor
cicha myszka
Dodano: 2023-12-04 12:22:29
Ten wiersz przeczytano 320 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Bardzo ładny wiersz
Bardzo dobry refleksyjny wiersz.
Żeby zrozumieć świat trzeba najpierw zrozumieć
samego siebie.(+)
Pozdrawiam :)
Każdy staje przed lustrem. W przypadku autorki rzuca
się w oczy brak samoocenzurowania ("nie mam sobie nic
do zarzucenia"), co sugeruje akceptację samej siebie,
choć "widać lepiej". Monolog autorki, pragnącej
integracji lub ingerencji, podkreśla potrzebę
zrozumienia samej siebie i ewentualnej pomocy z
zewnątrz, w co sama nie bardzo wierzy. To dobry temat
i dobry wiersz.
(+)