z pogranicza

Bardzo ciekawe rozmyślania.
Myślę, że tu i tam się przenika.
Czyżby należało czekać do poruszenia skali? :)
Pozdrawiam :)

Ciekawie wyobraźnią napisany wiersz.
Pozdrawiam :)

te granice ciągle się poszerzają. Bardzo fajnie
piszesz.

Spostrzeżenia nie do podważenia

Witaj. Ostatnia strofa jest doskonalym sklamrowaniem
wczesniejszych mysli. Nasze wnetrze jest niepoznanym
do konca kosmosem i tutaj znajduja sie bariery,
ktorych jeszcze nie potrafimy poznac, zrozumiec i
nazwac. Ciekawie piszesz Autorze. Moc serdecznosci.

Bardzo ciekawe, pozdrawiam.

Bardzo ciekawy wiersz,
to prawda, ze są nieprzekraczalne granice, albo może
sami sobie je nakładamy?
Chociaż pewnych granic nie należy przekraczać, to
fakt...
Nierozpoznawalne światy,
kosmos chyba nigdy nie będzie do końca rozpoznawalny
na przykład, ale i na ziemi nasze światy nawet
pozornie te same mogą być nierozpoznawalne,
słowa bywają wzmacniające i tnące jak noże niestety...

Niewyobrażalne, to chyba na miarę absolutu, a może
kosmosu?
Wiersz ma dużą przestrzeń można nad nim podumać,
bardzo mi się podoba, choćby dlatego, że jest o
czymś:)
Pozdrawiam serdecznie:)