POGRZEB MIŁOŚĆI
Tęsknota jak ulewny deszcz
burza samotnośći
osaczony wspomnieniam
klęczę nad urwiskiem życia
Opłakuję miłość której nigdy nie było
błądze w zakamarkach duszy
odnajduje zdrade
cichy zachwaszczony ogród
w alei purpurowych róż
Pogrzeb mojej miłości
wiązanki z rozdartego serca
karawan opuszczonych i samotnych
autor
Anna-Przeworsk
Dodano: 2009-10-04 19:10:40
Ten wiersz przeczytano 453 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
I tak często bywa z miłością... smutny wiersz ale
dobry w odbiorze pozdrawiam
Interesujący wiersz, z ciekawymi metaforami.
takie to wzniosłe......a zarazem śmiertelnie
poważne.......szczególnie to klęczenie nad urwiskiem
życia...........brawo !
ten wiersz jest przesiąknięty smutkiem...ciężki od
cierpienia...wiersz pięknie napisany....pozdrawiam
wiele smutku i rozpaczy...wiersz przemawia